ابوالاَدْیان خدمتکار امام یازدهم‏علیه السلام در این باره مى‏گوید:

نامه‏ها را به مدائن بردم و جواب آن‏ها را گرفتم و همان گونه که فرموده بود روز پانزدهم وارد سامراء شدم و در آن حال فریاد ناله و افغان از سراى آن حضرت شنیدم و [بدن‏] امام عسکرى‏علیه السلام را در محل غسل یافتم. در آن حال جعفر، برادر آن حضرت را دیدم که بر در خانه امام ایستاده است و جمعى از شیعیان، وى را [در مرگ برادر] تسلیت و [بر امامتش ]تبریک مى‏گفتند!! با خود گفتم: اگر این [جعفر] امام است که امامت، تباه مى‏شود؛ زیرا او را مى‏شناختم که اهل شراب و قماربازى و تارزنى است! [ولى چون در پى نشانه‏ها بودم‏] پیش رفتم و [مانند دیگران ]تبریک و تسلیت گفتم ولى او درباره هیچ چیز [از جمله جواب نامه‏ها ]از من سؤالى نکرد. در آن حال عقید [یکى از خدمتکاران از خانه‏] بیرون آمد و [خطاب به جعفر ]گفت: اى سرور من، برادرت [امام عسکرى‏علیه السلام ]کفن شده است، برخیز و بر او نماز گزار!! من به همراه جعفر و جمعى از شیعیان داخل خانه شدم و امام یازدهم‏علیه السلام را کفن شده بر تابوت دیدم. جعفر پیش رفت تا بر برادرش نماز گزارد ولى چون خواست تکبیر بگوید کودکى گندم‏گون با گیسوانى مجعّد و دندان‏هاى پیوسته بیرون آمد و لباس جعفر را گرفت و گفت: اى عمو! عقب برو که من به نماز گزاردن بر پدرم سزاوارترم! پس جعفر با چهره‏اى رنگ پریده و زرد، عقب رفت! آن کودک پیش آمد و بر بدن امام‏علیه السلام نماز گزارد.

ابوالادیان ادامه مى‏دهد: ما نشسته بودیم که گروهى از اهل قم آمدند و از امام حسن عسکرى‏علیه السلام سراغ گرفتند و چون از شهادت آن حضرت باخبر شدند گفتند: به چه کسى تسلیت بگوئیم؟ مردم به جعفر اشاره کردند. آن‏ها بر او سلام کردند و تبریک و تسلیت گفتند.

سپس خطاب به جعفر گفتند: همراه ما نامه‏ها و اموالى است. بگو نامه‏ها از کیست؟ و اموال چقدر است؟!