به نام خدا

5. ندا و فریاد به نام حضرت مهدى(ع)
پس از اتمام مراسم بیعت جبرئیل(ع) برخاسته و به نام حضرت در دنیا بانگ مى‏زند.
ابان بن تغلب از امام صادق(ع)، روایت کرده است:
اولین کسى که با حضرت مهدى(ع) بیعت مى‏کند جبرئیل است. به صورت پرنده‏اى سفید رنگ فرود آمده و با ایشان بیعت مى‏کند. سپس یک پایش را روى کعبه، پاى دیگرش را روى بیت‏المقدس مى‏نهد و با صدایى گویا و فصیح ندا در مى‏دهد:
فرمان خداوند رسید. درباره آن شتاب نکنید.(30)

ذیل دو آیه:
وَ استَمِع یَومَ یُنادِ المُنادِه مِن مَکانٍ قَریبٍ × یَومَ یَسمَعُونَ الصَّیحَة بِالحَقِّ ذَلِکَ یَومُ الخُروجِ.(31)

(با دقت بشنو آن روزى که منادى از جایى نزدیک ندا در مى‏دهد آن روز که آن صداى به حق را بشنوید، همان روز خارج شدن است).
امام صادق(ع) فرمودند:
منادى به نام حضرت مهدى و پدرشان(ع) ندا در دهد و منظور از صیحه در این آیه، فریادى آسمانى است و آن، روز (زمان) خروج (و قیام) حضرت مهدى(ع) است.(32)

در ادامه حدیث یاد شده که سهل (شهر)بن‏حوشب از رسول‏اللَّه(ص) نقل کرده، آمده است:
در ماه رمضان، صدایى خواهد بود و در شوال، جنگ و در ذى‏الحجه، قبیله‏ها با هم مى‏جنگند و در ذى‏الحجه، حاجیان تاراج مى‏شوند و در محرم منادى از آسمان ندا در دهد: آگاه باشید که فلانى برگزیده خداوند در میان آفریدگانش است. سخنانش را بشنوید و اطاعت کنید.(33)

مفضل بن عمر هم از امام صادق(ع) در این رابطه، روایت کرده است:
در آن روز (عاشورا) وقتى خورشید طلوع کرد و نورافشانى نمود، کسى از قرص خورشید به زبان عربى فصیحى، خطاب به مردم و بر ایشان فریادى مى‏کشد که تمام آنها که در آسمانها و زمینها هستند، مى‏شنوند: »تمام مخلوقات! این مهدى آل محمد(ع) است« و او را به نام و کنیه جدش رسول‏اللَّه (ص) و نسبش مى‏خواند و گوش هر زنده‏اى این صدا را مى‏شنود. تمام مخلوقات در بیابان و شهرها و دریاها و خشکیها بدان روى مى‏کنند و با هم در این رابطه گفتگو مى‏کنند و از هم درباره آنچه شنیده‏اند مى‏پرسند.(34)

امام رضا(ع) هم در این رابطه فرمودند:
... او همان کسى است که منادى از آسمان براى دعوت به او چنان ندایى در دهد که همه ساکنان زمین آن را بشنوند که آگاه باشید، حجت خداوند متعال پهلوى کعبه ظهور کرده است با او بیعت کنید که حق با او و در او (و در این تبعیت) است.(35)

لازم است این مطلب را متذکر شویم که از مجموعه احادیثى که تا کنون برشمردیم، چنین برمى‏آید که سه نداى آسمانى در مورد حضرت شنیده مى‏شود.
نداى اول: در ماه رجب که خود، سه نداست.
نداى دوم: در ماه رمضان (شب بیست‏وسوم - صیحه آسمانى).
نداى سوم: در ماه محرم (روز عاشورا که روز قیام است).
پس از این ندا و بیعتى که انجام مى‏شود، حضرت مهدى(ع) کاملاً بر مکه مسلط شده و در آنجا منتظر مى‏مانند تا سپاهیان ده هزار نفرى ایشان، همگى در اطراف شان جمع شوند. دراین مدت حضرت از فرصتهایى که به دست آورند و ارتباطاتى که با اقوام و ملل مختلف در مکه برقرار مى‏کنند، براى زمینه‏سازى نهضت جهانى خویش بهره مى‏برند، مضاف بر این که ایشان اصول و قوانین مربوطه به سپاه خویش را بر ایشان تبیین مى‏کنند و در مکه هم دست به برخى اقدامات مى‏زنند که به طور خلاصه از این قرارند:
1 - باز گرداندن محدوده مسجدالحرام به همان حدودى که حضرت ابراهیم(ع) براى آن تعیین کرده بود.
2 - باز گرداندن مقام حضرت ابراهیم(ع) به جاى اصلى و اولیه خویش همان طور که در زمان رسول خدا(ص) به کعبه چسبیده بود.
3 - ممانعت به عمل آوردن از طواف مستحبى، تا آنها که طواف واجب دارند، بتوانند به مناسک خویش بپردازند.
4 - بریدن دستان قبیله بنى‏شیبه که از کعبه دزدى کرده‏اند.
پس از تکمیل سپاه ده هزار نفرى حضرت رو به مدینه مى‏کنند و پس از آن ایران (منطقه اصطخر) و به دنبال آن، عراق که کوفه را در آنجا پایتخت خویش قرار داده و در نهایت متوجه بیت‏المقدس مى‏شوند تا دست اشرار را از آنجا کوتاه کنند. ان‏شاءاللَّه


مجتبى‏الساده
ترجمه: محمود مطهرى‏نیا
پى‏نوشتها
1. ر.ک: سوره نور (24)، آیه 55
2.ر.ک: سوره قصص (28)، آیات 6 - 5
3. ر.ک: سوره انبیاء (21)، آیه 105
4. ر.ک: سوره توبه (9)، آیه 33
5. حضرت رسول(ص) ضمن خطبه آن روز عظیم فرمودند: »مردم! نور خداوند در وجود من و سپس در على و پس از او هم در نسل او و نهایتاً در قائم مهدى(ع) - که حق خداوند و همه حقوق ما را بازپس مى‏گیرد - نهاده شده است. (الامام المهدى(ع) من المهد الى‏الظهور، ص57).
6. الغیبة نعمانى، ص182؛ یوم‏الخلاص، ص267
7.الممهدون للمهدى(ع)، ص60
8.خائفاً یترقب، رک: سوره قصص (28)، آیه 18.
9. هنگام ظهر
10. الغیبة نعمانى، ص184؛ بحارالانوار، ج52، ص297.
11. الارشاد، ج1، ص379، الغیبة نعمانى، ص189، اعلام الورى، ص430، منتخب‏الاثر، ص448، یوم‏الخلاص، ص317
12.الغیبة شیخ طوسى، ص274؛ تاریخ مابعدالظهور، ص222
13.سوره زمر (39)، آیه 74
14. الزام الناصب، ج2، ص256؛ بشارةالاسلام، ص268؛ یوم‏الخلاص، ص318
15.سوره بقره (2)، آیه 148
16. الغیبة نعمانى، ص213، بشارةالاسلام، ص203، یوم‏الخلاص، ص256
17.شدت محبت، صمیمیت و آشنایى یاران و حضرت را با هم، از این بخش از حدیث مى‏توان فهمید
18.بشارةالاسلام، ص210؛ یوم‏الخلاص، ص271؛ تاریخ مابعدالظهور، ص288
19. سوره آل‏عمران (3)، آیه 33
20. الغیبة نعمانى: 121؛ بحارالانوار: ، ح52، ص223؛ بشارةالاسلام: 102؛ منتخب‏الاثر:422؛قزوینى ،سید محمد کاظم ، المهدى(ع) من‏المهد الى‏الظهور: 412؛ تاریخ مابعدالظهور: 228؛ یوم‏الخلاص:303
21. سوره نمل (27)، آیه 62
22. سوره فتح (48)، آیه 10
23. بشارةالاسلام، ص268؛ الزام‏الناصب، ج2، ص257؛ یوم‏الخلاص، ص320
24. الغیبة نعمانى، ص214؛ منتخب‏الاثر، ص422؛ تاریخ ما بعدالظهور، ص265
25. سوره بقره (2)، آیه 148
26. الغیبة نعمانى، ص214؛ منتخب‏الاثر، ص422؛ تاریخ ما بعدالظهور، ص265
27. بشارةالاسلام، ص227؛ منتخب‏الاثر، ص468
28.الغیبة شیخ طوسى، ص284؛ منتخب‏الاثر، ص268؛ بشارةالاسلام، ص204؛ تاریخ ما بعدالظهور، ص275

29.منتخب‏الاثر، ص469؛ الزام‏الناصب، ج2، ص205؛ یوم‏الخلاص، ص292؛ تاریخ مابعدالظهور، ص244
30.بحارالانوار، ج52، ص283؛ بشارةالاسلام، ص259؛ یوم‏الخلاص، ص319؛ المهدى(ع) من المهد الى‏الظهور، ص340؛ السفیانى ، ص145
31. سوره ق (50)، آیه‏هاى 41-42
32. منتخب‏الاثر، ص447؛ یوم‏الخلاص، ص535
33.منتخب‏الاثر، ص451
34. بشارةالاسلام، ص269؛ یوم‏الخلاص، ص543؛ المهدى(ع) من‏المهد الى‏الظهور، ص341
35. اعلام الورى، ص408، یوم‏الخلاص، ص545، بشارةالاسلام، ص161

به نام خدا

4. انصار (یاوران) و بیعت ایشان با حضرت
پس از آن که حضرت گفتار خویش را به پایان مى‏برند، پلیسها و شرطه‏هاى حرم تلاش مى‏کنند که ایشان را همانند نفس زکیه به شهادت برسانند و یا حداقل اسیر کنند که اصحاب حضرت قدم پیش نهاده و شر آنها را از امام(ع) دفع مى‏کنند. جبرئیل هم پشت کعبه به عنوان اولین نفر با امام(ع) بیعت مى‏کند و پس از او سیصدوسیزده تن یار حضرت و دیگر یاوران با ایشان عهد و پیمان مى‏بندند.
امام صادق(ع) به مفضل به عمر فرمودند:
اى مفضل! حضرت مهدى(ع) پشتش را به حرم مى‏کنند و دستش را که سفیدى خیره کننده‏اى دارد، جهت بیعت دراز مى‏کند و مى‏فرماید: این دست خدا و از سوى خدا و به فرمان خداست و سپس این آیه را تلاوت مى‏کنند:
»آنها که با تو بیعت مى‏کنند در حقیقت با خدا بیعت کرده‏اند دست قدرت الهى مافوق قدرت آنهاست و هر که بیعتش را بشکند به ضرر خودش است«.(22)
اولین کسى که دستش را مى‏بوسد، جبرییل است و به دنبال او ملائکه و نجباى اجنه و سپس، برگزیدگان صبح در مکه و مردم مى‏گویند این مردى که اطراف کعبه است، کیست؟ و این جمعیتى که با او هستند کیانند و آن نشانه بى‏سابقه‏اى که دیشب دیدیم چه بود؟ که این جریان حول و حوش طلوع آفتاب اتفاق مى‏افتد.(23)

امام باقر(ع) هم مى‏فرمایند:
گوییا با حضرت مهدى(ع) هستم؛ در روز عاشورایى که شنبه است. در حالى که بین رکن و مقام ایستاده است، جبرئیل ندا مى‏دهد: بیعت براى خداست (البیعة للَّه) پس خداوند [زمین] را همان گونه که پر از ظلم و جور شده است، مملو از عدالت مى‏کند.(24)

محمدبن مسلم هم از آن حضرت نقل کرده که فرمودند:
گوییا جبرئیل به صورت پرنده‏اى سفید درآمده و اولین مخلوق خداوند است که با آن حضرت بیعت مى‏کند و پس از آن سیصدوسیزده نفر بیعت خواهند کرد. هر که در این مسیر امتحان خود را پس داده باشد، در آن ساعت مى‏آید که برخى در رختخواب‏شان ناپدید مى‏شود که حضرت على(ع) فرمودند: »ناپدید شدگان در رختخواب‏هایشان« و این گفته الهى است که:
در خیرات با هم مسابقه دهید که هر کجا باشید، خداوند همه شما را مى‏آورد.(25)
منظور از خیرات در این آیه ولایت ما اهل بیت است.(26)
مفضل بن عمر هم از ایشان چنین روایت کرده است:
خداوند متعال جبرئیل(ع) را مى‏فرستد تا این که به نزد او بیاید بر حجر اسماعیل در نزدیک کعبه فرود آمده و به او مى‏گوید: به چه دعوت مى‏کنى؟ حضرت مهدى(ع) او را باخبر کرده و جبرئیل هم مى‏گوید: من اولین کسى هستم که با تو بیعت مى‏کنم دستت را دراز کن. پس دستش را بر دست حضرت [به نشان بیعت] مى‏کشد. سیصد و اندى مرد هم به نزد او مى‏آیند و با او بیعت مى‏کنند. او هم آنقدر در مکه مى‏ماند که ده‏هزار نفر اصحابش جمع شوند و پس از آن به سوى مدینه حرکت مى‏کند.(27)

و امام باقر(ع) بنا بر نقل جابر جعفى مى‏فرمایند:
بین رکن و مقام سیصد و اندى به تعداد اهل بدر با حضرتش بیعت مى‏کنند و در میان آنها نجیبان مصرى و ابدال شامى و اخیار عراقى دیده مى‏شوند.(28)

مفاد این پیمان نامه و بیعت را حضرت على(ع) چنین بیان کرده‏اند:
از یارانش پیمان مى‏گیرد که: دزدى و زنا و فحاشى به هیچ مسلمانى نکنند، خون کسى را به ناحق نریزند و به حریم دیگران جفا و تجاوز نکنند و به خانه‏اى حمله نبرند و تنها به حق و به جا، افراد را بزنند، هیچ طلا و نقره و گندم یا جویى را [براى خویش] انبار نکنند، مال یتیم رانخورند و به آنچه نمى‏دانند شهادت ندهند و هیچ مسجدى را خراب نکنند آنچه را که مست کننده است، ننوشند؛ خز و ابریشم نپوشند و در مقابل طلا سر فرود نیاورند، راه را نبندند و ناامن نکنند، همجنس‏بازى نکنند، گندم و جو را انبار نکنند و به کم راضى و طرفدار پاکى و گریزان از نجاسات باشند و امر به معروف و نهى از منکر کنند و لباس‏هاى خشن بپوشند و خاک را متکاى خویش سازند و آن‏گونه که شایسته خداوند است در راهش جهاد کنند. آن حضرت خود هم متعهد مى‏شود که همانند آنها قدم برداشته و لباس بپوشد و سوار مرکب شود و آن گونه باشد که آنها مى‏خواهند و به کم راضى باشد و به کمک خداوند متعال جهان را همان طور که از جور پر شده است، از عدالت آکنده سازد، خداوند را آن‏گونه که شایسته است عبادت کند و هیچ حاجب و دربانى اختیار نکند(29)

به نام خدا

3. اولین خطبه حضرت مهدى(ع) پس از ظهور
صبح شنبه عاشوراى موعود - که بناست حضرت ظهور کنند - وارد مسجدالحرام مى‏شوند و دو رکعت نماز رو به کعبه و پشت به مقام به جا مى‏آورند و پس از دعا به درگاه الهى به نزدیک کعبه رفته و با تکیه بر حجرالاسود رو به جهانیان کرده و اولین خطبه تاریخى خویش را چنین انشاء مى‏کنند:
پس از حمد خداوند و سلام و صلوات بر آستان با عظمت پیامبر اکرم و خاندان بزرگوارشان سلام‏اللَّه علیهم اجمعین، ایشان چنین مى‏فرمایند:
اى مردم! ما براى خداوند [از شما] یارى مى‏طلبیم و کیست که ما را یارى کند؟ آرى ما خاندان پیامبرتان محمد مصطفى(ص) هستیم و سزاوارترین [و نزدیک‏ترین] مردم نسبت به خدا و ایشان. هر کس با من در رابطه با آدم محاجه کند من سزاوارترین [و نزدیک‏ترین] مردم نسبت به اویم و همین‏طور راجع به نوح و ابراهیم و محمد(ص) و دیگر پیامبران و کتاب خداوند که به هر کدام از دیگر مردم اولى هستم. مگر خداوند متعال در کتابش نفرموده است:
به درستى که خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برگزید خاندانى که برخى از آنها از بعضى دیگرند و خداوند شنوا و داناست.(19)
من بازمانده آدم و ذخیره نوح وبرگزیده ابراهیم و عصاره وجود محمد(ص) هستم.
... هر کس درباره سنت رسول‏اللَّه(ص) با من محاجه کند، من سزاوارترین مردم نسبت به آن هستم.
هر که امروز کلام مرا مى‏شنود، به خداوند متعال قسم مى‏دهم که به غایبان [این سخنان را] برساند، به حق خداوند متعال و رسول گرامى‏اش و حق خودم، از شما مى‏خواهم [به ما رو کنید] که من حق قرابت و خویشاوندى رسول‏اللَّه(ص) را بر گردن شما دارم که شما ما را یارى کنید و در مقابل آنها که به ما ظلم مى‏کنند، حمایت کنید که اهل باطل به ما دروغ بستند.
... از خدا بترسید و خدا را درباره ما در نظر داشته باشید ما را خوار نکنید و یاریمان کنید تا خداوند متعال شما را یارى کند.(20)

سپس حضرت دستهایشان را به آسمان بلند کرده و با دعا و تضرع این آیه را به درگاه الهى عرضه مى‏دارند:
اَمَّن یُجیبُ المُضطَرَّ اِذا دَعاهُ وَیَکشِفُ السُّوءَ .
کیست آن که وقتى شخص مضطر دعایش کند، او را پاسخ داده و بدى را از او برطرف کند؟(21)

به نام خدا

اشاره: در بخشهاى قبلى، حوادثى را که از ماه جمادى‏الثانى سال پیش از ظهور تا ماه ذیقعده همان سال پیش مى‏آید بررسى کردیم. در این قسمت به بررسى رویدادهایى مى‏پردازیم که در ماه محرم رخ مى‏دهند.

بالاخره با پیگیرى حوادث آخرین ماههاى غیبت حضرت مهدى(ع) به آخرین روزها رسیدیم و مى‏توانیم چشم‏انتظار آن وعده الهى باشیم که در قرآن به مؤمنان، (1)مستضعفان زمین(2) ، صالحان(3) و حتى وجود مبارک پیامبر اکرم(ص) داده شده و رسول اکرم(ص) (4) در روز غدیر حجةالوداع آن را که به صد و بیست هزار مسلمان حاضر در آن محل اعلام کردند(5) و امام باقر(ع) به عشق آن روز فرمودند:
اگر آن عصر را درک کنم از جان خویش براى حضرت مهدى(ع) محافظت مى‏کنم (خودم رابراى او نگاه مى‏دارم.) (6)

آرى این همان روز است که آسمانیان پیش و بیش از زمینیان به انتظارش بوده و در انتظارش سوخته و ساخته‏اند؛ چرا که این روز سرآغاز فصل نوین و واقعى حیات زمین و زمان و بشریت است و روز رسیدن به همه خوبیها در سایه اسلام است.
حوادث این ماه در دو بخش روز فجر مقدس و باقى این ماه قابل بررسى است:



الف) فجر مقدس و صبح موعود
آن گونه که از احادیث برمى‏آید به دنبال حوادثى که طى ماههاى پیش در جهان رخ داده، حدود هفت نفر از عالمان دینى و همراهان آنها (7) از نقاط مختلف عالم اسلام و بلاد اسلامى رو به سوى حجاز کرده و مخفیانه به دنبال حضرت مهدى(ع) مى‏گردند تا با ایشان بیعت کنند. در این اثنا هم حضرت حجت(ع) همانند حضرت موسى(ع) از ترس آنها که تعقیبش مى‏کردند رو به سوى مدینه کرد(8)؛ از مدینه خارج شده و رو به مکه مکرمه نموده و از دست سپاهیان سفیانى بدانجا پناهنده مى‏شوند و پس از ایشان هم سیصدوسیزده یار و یاور ایشان از نقاط مختلف جهان بى‏آن که با هم قرارى از قبل گذاشته باشند در مکه جمع مى‏شوند تا نهضت جهانى خویش را آغاز کنند.
صبح شنبه‏اى که مصادف با عاشوراست حضرت پس از طلوع آفتاب، پشت مقام حضرت ابراهیم(ع) دو رکعت نماز به جا مى‏آورند، میان رکن و مقام ایستاده و اولین خطبه غرّاى خویش را به گوش جهانیان مى‏رسانند و پس از معرفى خویش مردم را به بیعت دعوت مى‏کنند و جبرئیل(ع) که در آن زمان به شکل پرنده‏اى سفید رنگ بر ناودان کعبه ایستاده، اولین کسى است که با ایشان بیعت مى‏کند و به دنبال آن هم سیصدوسیزده یاور شریف حضرت و باقى مؤمنان و صالحانى که به مکه آمده‏اند تا به یارى حضرت بپردازند و همگى آماده جهاد و شهادتند. اینها مجموعاً ده‏هزار نفر سپاهیان حضرت را تشکیل مى‏دهند و با حضرت پیمان مى‏بندند.
یونس‏بن ظبیان نقل مى‏کند که امام صادق(ع) فرمودند:
شب جمعه، خداوند متعال مَلَکى را به آسمان دنیا مى‏فرستد. وقتى که فجر طلوع کرد، آن ملک بر عرش خدا که بالاى بیت المعمور قرار گرفته مى‏نشیند و براى هر کدام از پیامبر و حضرت على و امام حسن و امام حسین(ع) یک منبر نورانى مى‏گذارد و ایشان هم از آنها بالا مى‏روند و ملائکه و پیامبران و مؤمنان هم در مقابل ایشان جمع مى‏گردند و به دنبال آن درهاى آسمان گشوده مى‏شود و پس از زوال خورشید(9) پیامبر(ص) مى‏فرمایند:
بار پروردگارا! این وعده‏اى که در کتاب خویش دادى وگفتى:
»خداوند به آن دسته از شما که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده‏اند وعده داده است که آنها را همانند پیشینیان ایشان حاکمان زمین و دین مرضى خویش کند.«
اشاره به آیه نازل شده در روز غدیر: »الیوم اکملت لکم و رضیت لکم الاسلام دینا«
یعنى اسلام را مسلط و خوف آنها را به آرامش تبدیل کند.
پس از ایشان ملائکه و پیامبران هم، چنان مى‏گویند. آن چهار نور مقدس به سجده مى‏افتند و حضرت (رسول(ص)) باز مى‏فرمایند: پروردگارا غضب نما که حریمت دریده شد و برگزیدگانت شهید و بندگان صالحت خوار گشتند. پس خداوند آنچه را که بخواهد مى‏کند که آن روز معلوم است.(10)
احادیثى را که اشاره به این حادثه بزرگ دارند مى‏توان در چند دسته خلاصه کرد:

1. روز قیام و نقطه آغاز نهضت جهانى حضرت
شنبه‏اى را که مصادف با عاشورا شده است برخى احادیث روز ظهور حضرت برشمرده‏اند:
ابو بصیر از امام صادق(ع) روایت کرده است که فرمودند:
[حضرت مهدى(ع)] در روز عاشورا که روز شهادت سیدالشهدا(ع) است، قیام مى‏کنند. گوییا در آن شنبه‏اى که عاشورا در آن واقع شود، همراه او هستم. در حالى که بین رکن و مقام ایستاده جبرئیل در مقابل ایشان، براى بیعت ندا در دهد و شیعیان حضرت، زمین را با طى‏الارض زیر پا مى‏نهند و از اطراف و اکناف عالم (به سرعت) جمع شده و با ایشان بیعت مى‏کنند و خداوند هم به وسیله او جهان را مملو از عدالت مى‏کند آن گونه که آکنده از ظلم و جور گشته است.(11)
على‏بن مهزیار هم از امام پنجم(ع) نقل کرده است که:
گوییا با حضرت مهدى(ع) در روز شنبه‏اى که عاشورا است و بین رکن و مقام ایستاده هستم.(12)

2. جمع شدن یاران حضرت در مدتى کوتاه
امام صادق(ع) در این رابطه به مفضل‏بن عمر، فرمودند:
ایشان به تنهایى ظهور مى‏کنند و به تنهایى به سوى کعبه رفته و وارد آن مى‏شوند و به تنهایى شب را سپرى مى‏کنند. پاسى از شب که گذشت و چشمها را خواب در ربود جبرئیل، میکائیل و دیگر ملائکه در حالى که به صف ایستاده‏اند، بر ایشان نازل شده و جبرئیل به حضرت عرضه مى‏دارد:
سرور من گفته‏ات مقبول و امرت نافذ است.
حضرت هم دستشان را به چهره او کشیده و [این آیه را تلاوت] مى‏فرمایند:
حمد و سپاس از آن خداوندى است که وعده‏اش را در مورد ما محقق و ما را وارث زمین کرد که در هر کجاى بهشت که خواستیم مسکن گزینیم؛ آه که چه اجر عمل‏کنندگان، خوب [و زیبا] است.(13)
سپس میان رکن و مقام ایستاده و فریاد کشیده و با صداى بلند مى‏فرمایند:
اى جمعیت یاران و نزدیکان من و اى کسانى که خداوند آنها را براى یارى من از پیش از ظهورم بر پهنه گیتى ذخیره کرده بود! مطیعانه به سوى من آیید.
فریاد حضرت به گوش آنها مى‏رسد، در حالى که برخى از آنها در محراب و برخى هم در رختخواب و در شرق و غرب عالم پراکنده‏اند. همین یک فریاد را همگى مى‏شنوند و آن را اجابت مى‏کنند. به یک پلک بر هم زدن همه‏شان در مقابل آن حضرت بین رکن و مقام قرار مى‏گیرند. خداوند هم در پى آن به نور امر مى‏کند و آن هم ستونى از آسمان تا زمین کشیده مى‏گردد و هر مؤمنى بر سطح زمین است آن نور را طلبیده و نور هم به درون خانه‏اش مى‏تابد و نفوس مؤمنان از آن نور شادمان مى‏گردند، هر چند نمى‏دانند که حضرت مهدى(ع) ظهور کرده‏اند و این نور چیست. سپس آن سیصدوسیزده تن که به تعداد صحابه پیامبر اکرم(ص) در جنگ بدر مى‏باشند در حالى که در مقابل حضرت ایستاده‏اند، صبح خویش را آغاز مى‏کنند.(14)

باز در حدیث دیگرى از امام صادق(ع) چنین نقل شده است:
هنگامى که به حضرت مهدى(ع) اذن [ظهور] داده شود، خداوند متعال را به اسم اعظمش (نام عبرانى خداوند متعال) خوانده و سیصدوسیزده یار ایشان همانند جمع شدن ابرهاى پاییزى به گرد ایشان مى‏آیند که آن پیشقراولان یاران حضرتند که برخى از آنها شبانه از بستر خود جدا مى‏شوند تا صبح در مکه باشند و برخى از آنها در طول روز آشکارا بر اَبرها سوار مى‏شوند که حضرت نام آنها و پدران و نسب‏هایشان را مى‏دانند(15)و(16).
مفضل بن عمر که راوى این حدیث هم است، مى‏پرسد: کدام یک از این دو ایمان بالاترى دارند؟ حضرت پاسخ مى‏دهند:
آنکه روز بر ابرها سیر مى‏کند و آنها ناپدید مى‏شوند و این آیه در شأن ایشان نازل شده است: »هر جا که باشید خدا همه‏تان را مى‏آورد و جمعتان مى‏کند.«
ابو بصیر هم از ایشان چنین روایت مى‏کند که:
آنها سیصدوسیزده مرد به تعداد اهل بدر هستند که خداوند متعال همه آنها را در یک شب جمعه در مکه جمع مى‏کند و صبح همگى به نزد ایشان در مسجدالحرام مى‏آیند و احدى از آنها [از آمدن] تخلف نمى‏کند. در کوچه‏هاى مکه به راه مى‏افتند تا منزلى براى سکونت خویش بیابند. اهالى مکه از ورود این افراد ناشناس تعجب مى‏کنند؛ چرا که از ورود هیچ قافله‏اى جهت حج و عمره و یا تجارت خبرى نبوده، لذا بعضى از آنها به هم مى‏گویند: جمعیتى را امروز دیدیم که تا به حال آن را ندیده بودیم که [آن گونه از ظاهرشان پیداست] از یک شهر و بیابان [از یک نژاد و تیره و قبیله] نیستند نه شترى دارند و نه هیچ وسیله دیگرى. آنها که مشغول این صحبتها هستند و به درهاى [خانه‏هاى] خود نزدیک مى‏شوند مردى از قبیله بنى مخزوم، وارد مى‏شود از مردم عبور مى‏کند و به نزد رئیس آنها مى‏رود و مى‏گوید: دیشب خواب عجیبى دیدم که از آن مى‏ترسم و قلبم پریشان گشته است. رئیس به او مى‏گوید: خوابت را تعریف کن. مى‏گوید: ابرى از آتش را دیدم که از اعماق آسمان نمایان شد و مدام پایین مى‏آمد تا این که به کعبه رسید و دور آن چرخى زد. در آن ابر ملخهایى با بالهاى سبز رنگ بود و آن قدر که خدا خواست،به دور کعبه طواف مى‏کردند. سپس به شرق و غرب پریدند و به هیچ شهرى نمى‏رسیدند، مگر آن که آن را مى‏سوزاندند و از هیچ آبادى گذر نمى‏کردند، جز آن که آن را منهدم مى‏نمودند. از خواب پریده و بر خود لرزیدم. الآن هم پریشان و ترسانم. مردم (به او) مى‏گویند: ما آنها را دیده‏ایم و بیا به نزد فلان مرد ثقفى برویم، تا خوابت را تعبیر کند.(17) و (18)

پس از آن که خواب را براى مرد ثقفى تعریف کرد، او هم مى‏گوید: [خواب] عجیبى دیده‏اى! دیشب لشکرى از لشکریان خداوند، وارد شهرتان شده است که شما را یاراى مقاومت در برابر آنها نیست. مى‏گویند: عجیب است؛ آنها را امروز دیده‏ایم و سپس آنچه را دیده‏اند به او گزارش مى‏کند و از نزد او مى‏روند. تصمیم مى‏گیرند که بر آنها یورش برند حال آن که خداوند دلهایشان را پر از ترس و هراس از ایشان گردانیده است. برخى به بقیه دستور مى‏دهند: در مورد آنها عجله نکنید. آنها که تا کنون مرتکب هیچ منکرى نشده‏اند و خلافى از آنها دیده نشده. شاید برخى از آنها، هم قبیله‏اى شما باشند؛ اگر چیزى از آنها دیدید بعد شما مى‏دانید و آنها. این جمعیتى که ما مى‏بینیم اهل عبادتند و چهره‏هاى خوب [و نورانى] دارند، مضاف بر این که آنها در حرم امن الهى هستند که تا وقتى کسى مرتکب خلافى نشده باشد، در امان است. آنها هم که عملى انجام نداده‏اند که بهانه جنگ با آنها را فراهم کرده باشد.
سرپرست مردم که مردى از قبیله مخزوم است مى‏گوید: ما که مطمئن نیستیم این جمعیت پشتوانه‏اى [اعم از نیرو و امکانات] نداشته باشند. اگر [چنین ذخیره و عقبه‏اى داشته باشند و این مجموعه] به آنها ملحق شوند، حقیقت وجودى و عظمت نیرویشان مشخص مى‏شود [و خواب دوستمان تعبیر گشته و نمى‏توانیم بر آنها فایق آییم]. حال که از حیث نیرو و امکانات در سطح پایینى هستند و پیش از آن که نیروهاى کمکى به آنها ملحق شوند، حمله کنید. آنها به نزد شما در مکه آمده‏اند و به سَروَرى مى‏رسند و مطمئنم که خواب این رفیق شما درست است. [فعلاً هم] شهرتان را گواراى وجودشان قرار دهید [بگذارید در شهر باشند و هر چه مى‏خواهند بکنند] و بنشینید و نظرات و شرایط موجود را بررسى کنید.
شخصى از میان آنها مى‏گوید: اگر نیروهاى کمکى آنها هم مثل خودشان باشند که ترس ندارند آنها که نه اسب و مرکبى دارند و نه سنگرى که بدان پناه برند به علاوه که آنها در اینجا غریبند اگر سپاه آنها بیایند، اول به آنها حمله مى‏کنید و [شکست دادن آنها] به راحتىِ نوشیدن آبى گواراست. تا پاسى از شب گذشته مشغول این صحبتها هستند و خداوند خواب را بر گوشها و چشمهایشان مسلط مى‏کند [لذا براى خوابیدن پراکنده مى‏شوند] و دیگر پس از آن تا فردا اجتماعى نخواهند داشت تا این که حضرت مهدى(ع) قیام کنند. [حضرت و یارانشان هم] چنان یکدیگر را ملاقات مى‏کنند که گویى از یک پدر و مادرند و صبح از هم جدا شده بودند و شب به هم رسیده‏اند.
قابل ذکر است که دوازده تن از اصحاب در میان باقى یاران جایگاه ویژه و ممتازى دارند که آنها پیش از بقیه به حضرت مى‏پیوندند ولیکن در انتها همگى پروانه‏وار به گرداگرد آن شمع پر نور الهى جمع گشته و مى‏گردند تا به زودى جهان را از برکات وجودى خویش بهره‏مند سازند.

بخش اول - علامات پیش از ظهور
احادیثى که حوادث ایّام نزدیک به ظهور را ترسیم و محدوده آن عصر را مشخص مى‏کنند مى‏توان به چهار قسمت زیر دسته‏بندى کرد:

1. عصر ظهور
در برخى از احادیث شریفه ما ویژگى‏هاى کلى و عمومى ظهور به همراه اشاره‏اى به برخى جریانات مشخص آن زمان دیده مى‏شود که از جمله آنها مى‏توان به حدیث مفصلى که گفتگوى آمیخته باناباورى زیاد سلمان با حضرت رسول(ص) را در مراسم حج بیان مى‏کند - که در شماره‏هاى پیشین آوردیم - اشاره کرد.

2. سال‏هاى ظهور
احادیثى که به بررسى سال‏هاى ظهور مى‏پردازند، حوادث، اتفاقات و نشانه‏هاى بیشترى را بیان مى‏کنند و گستره محدودترى را به تصویر مى‏کشند که از جمله آنها همان علاماتى است که از کتاب الارشاد شیخ مفید در پایان بخش پیشگویى‏هاى ائمه(ع) آوردیم.
در احادیث دیگر هم چنین آمده است:
امام صادق(ع) فرمودند:
زمانى که مردم در عرفات ایستاده‏اند، وقتى سوارى که بر شترى تیزپا نشسته آنها را از مرگ خلیفه خبردار مى‏کند و با مرگ او فرج آل محمد(ص) و همه مردم مى‏رسد.1
ابوبصیر مى‏گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که مى‏فرمودند:
کسى که مرگ عبدالله را براى من ضمانت کند من هم ظهور قائم را براى او ضمانت مى‏کنم.
سپس فرمودند:
وقتى عبداللَّه بمیرد مردم پس از او با کسى متحد نشوند! ان‏شاءاللَّه و این جریان بدون امامتان آرام نمى‏شود و حکومت و سلطنت سالانه و طولانى مدت از بین مى‏رود، مدت سلطنت‏هاى پادشاهان به ماه و روز نمى‏کشد. پرسیدم: آیا این دوران طول مى‏کشد؟ فرمودند: »هرگز!«2
از امام باقر(ع) نقل شده که فرمودند:
وقتى بنى‏فلان به خاطر چیزى که میان آنهاست دچار تشتت و اختلاف شدند منتظر فرج باشید و فرج شما جز با اختلاف بنى‏فلان محقق نمى‏شود پس آنگاه که گرفتار اختلاف شدند چشم انتظار صیحه‏اى در ماه رمضان و قیام قائم(ع) باشید که خدا هرچه را بخواهد انجام مى‏دهد. قائم قیام نمى‏کند و شما هم آنچه را عاشقش هستید نخواهید دید تا وقتى بنى‏فلان بر سر آنچه در بینشان است مبتلا به اختلاف و درگیرى شوند و وقتى چنین شد مردم به آنها (ملکشان) طمع مى‏کنند و وحدت ویکپارچگى‏ازبین‏مى‏رودو سفیانى شورش مى‏کند. سپس‏ادامه‏دادند،بنى‏فلان‏بالاخره سلطنت خواهند کرد و پس از پادشاهى، آنها به اختلاف دچار مى‏شوند و سلطنتشان به باد مى‏رود و حکومتشان پراکنده و متشتت مى‏شود...3


همه مؤمنان لازم است که این نشانه را به خوبى بشناسند و کسانى را که به دروغ ادعاى مهدویت کردند با کمک آنها به راحتى و با قاطعیت تکذیب کنند. پس از وقوع این علائم حتمى است که فرج مؤمنین مى‏آید و خداوند تبارک و تعالى درد سینه‏هایشان را شفا داده و پریشانى را از دل‏هاى ایشان مى‏زداید


3. سال ظهور
در این قسمت احادیث به طور دقیق حوادثى را بیان مى‏کنند؛ خصوصاً در نیمه دوم سال که از شورش سفیانى در رجب شروع مى‏شود و با نداى آسمانى در


طبق نظام عددى یا رقمى و بر حسب تقویم اسلامى سال ظهور فرد است و روز طلوع آن خورشید تابان هم شنبه دهم محرّم الحرام که مصادف با عاشوراى حسینى است



ماه رمضان و شهادت نفس زکیه در 25 ماه ذى‏حجة ادامه مى‏یابد و به ظهور نور مبارک حضرت مهدى(ع) در عاشورایى که با شنبه مصادف شده است ختم مى‏شود. این روایات علامت‏هاى حتمى ظهور را که مدتى پیش از آن واقعه عظیم واقع مى‏شود در برمى گیرد و از مسلماتى است که به آنها یقین داریم و معتقدیم در مورد آنها بدأ4 (تقدیم و تأخیر ناشى از برخى علل) رخ نمى‏دهد. همه مؤمنان لازم است که این نشانه را به خوبى بشناسند و کسانى را که به دروغ ادعاى مهدویت کردند با کمک آنها به راحتى و با قاطعیت تکذیب کنند. پس از وقوع این علائم حتمى است که فرج مؤمنین مى‏آید و خداوند تبارک و تعالى درد سینه‏هایشان را شفا داده و پریشانى را از دل‏هاى ایشان مى‏زداید.
تمامى ائمه(ع) وقتى که از حضرت مهدى(ع) و علائم ظهور ایشان و نزدیکى قیامشان صحبت مى‏کرده‏اند در برخى موارد متذکر مى‏شده‏اند که بعضى از این نشانه‏ها از حتمیات ظهور است و به طورى که اگر آنها محقق نشده باشند حضرت مهدى(ع) ظهور نخواهند کرد.

4. نشانه‏هاى برپایى قیامت
این نشانه‏ها که عبارتند از خارج شدن جنبنده‏اى از زمین (دابةالارض) که با مردم صحبت مى‏کند و طلوع خورشید از مغرب و آتشى که از عمق زمین خارج مى‏شود و مردم را به سوى محشر و قیامت سوق مى‏دهد و... از جمله روایاتى که به تبیین آنها مى‏پردازد این حدیث است که حضرت امیر(ع) فرمودند که حضرت رسول(ص) مى‏فرمودند:
ده چیز حتماً پیش از قیامت خواهد آمد: سفیانى، دجال،دود، جنبده (دابة)، خروج حضرت مهدى(ع) و طلوع خورشید از مغرب و فرود آمدن عیسى و فرو رفتن زمین در مشرق و فرو رفتن در جزیره العرب و آتشى که از اعماق زمین خارج مى‏شود و مردم را به سوى محشر سوق مى‏دهد.5

بررسى رویدادهاى شش ماهه دوم آخرین سال غیبت حضرت مهدى (ع
در این سلسله مطالب سعی دارم رویدادهای آخرین سال ظهور را بررسی کنم. البته ممکن است در ارائه مطالب از منابع مکتوب و الکترونی گوناگونی استفاده شود که به حتم منابع ذکر خواهند شد تا رعایت امانت داری هم شود.

انواع ظهور
همانگونه که غیبت حضرت ولى عصر(ع) به دو بخش صغرى و کبرى تقسیم شده است در مورد ظهور حضرتش هم ظهور اصغر و ظهور اکبر (فجر مقدس) را مى‏توان دید.
براى واضح‏تر شدن این مطلب باید گفت:
غیبت صغرى آن زمانى مطرح شد که شیعیان پس از مدت‏ها ارتباط مستقیم و از نزدیک با امام زمان خویش(ع) هنوز چندان آمادگى فهم و قبول بحث غیبت و ندیدن ایشان را نداشتند؛ چرا که نمى‏دانستند بدون حضور امام چگونه مى‏توان از سویى با یکدیگر همراه و همگام و متحد بود و از سوى دیگر احکام شرعى و مسایل دینى را استنباط و استخراج کرد. علاوه بر ده‏ها مطلب دیگرى که آنها را به سوى امامشان متوجه مى‏کرد و باید در عصر غیبت خود بر عهده مى‏گرفتند.
هر چند در عصر غیبت صغرى این طور نبود که هر کس بتواند به خدمت حضرت مهدى (ع) برسد لیکن با وجود چهار نایب حضرت، ارتباط شیعیان همچنان با امام خویش برقرار بود، تا مبادا به خاطر این تغییر وضعیتِ ناگهانى دچار حیرت و سردرگمى شوند. در طول این مدت که حدود 70 سال طول کشید تا حدى موضوع غیبت براى شیعیان جا افتاد و از لحاظ ذهنى و فکرى براى حضور در عصر غیبت کبرى آماده شدند.
همانند این جریان را در آن سوى قضیه هم خواهیم داشت؛ یعنى همانطور که عصر غیبت به دو بخش صغرى و کبرى تقسیم شد تا مردم با مفهوم غیبت علاوه بر آشنایى، انس بگیرند، در مورد ظهور هم چنین مطلبى صادق است و عصر ظهور به دو بخش اصغر و اکبر (فجر مقدس) تقسیم مى‏گردد. در عصر ظهور اصغر هر چند مردم توفیق زیارت حضرتش را پیدا نمى‏کنند لیکن حوادثى را مشاهده مى‏کنند که مقدمات ظهور اکبر به شمار مى‏آیند و مردم را براى زندگى در آن زمان آماده مى‏کنند.
این تقسیم‏بندى را مى‏توان از برخى روایات برداشت کرد. مثلاً در برخى احادیث حضرت را به خورشید فروزان تشبیه نموده‏اند. به خوبى مى‏دانیم که پیش از غروب خورشید اشعه‏ هاى آفتاب تا مدت معینى مى‏ماند و پس از آن سیاهى شب بر آسمان سایه مى‏افکند و طلوع خورشید هم سریعاً واقع نمى‏شود بلکه پس از آنکه زمان اذان صبح شد به مرور هوا روشن شده و در پى آن شعاع‏هاى نورانى خورشید در آسمان پدیدار مى‏شود.حضرت مهدى(ع) هم که خورشید تابان آسمان امامتند، خواهى‏نخواهى، پیش از آنکه وجود مقدسشان بخواهد بر همگان ظاهر و آشکار گردد، باید ظهور اصغرى داشته باشند که زمینه ساز آن ظهور اکبر گردد.
البته نباید توقع داشت که شرایط غیبت صغرى با ظهور اصغر یکسان باشد. همانطور که آنچه از خورشید پیش از غروب و پس از طلوعش مى‏بینیم یکسان نیست.
برخى از مسائلى که شاید در عصر ظهور اصغر دیده شوند از این قرار است:
ادامه مطلب...

صبح شنبه ای که مصادف با عاشوراست، حضرت حجت (عج) پس از اقامه دو رکعت نماز اولین خطبه غرای خود را به گوش جهانیان می رساند.
آن گونه که از احادیث برمی آید، به دنبال حوادثی که در ماه های پیش از ظهور امام زمان (عج) در جهان رخ می دهد، حدود هفت نفر از عالمان دینی و همراهان آنها از نقاط مختلف عالم اسلام رو به سوی حجاز کرده و مخفیانه به دنبال حضرت مهدی (عج) می گردند تا با ایشان بیعت کنند.

عقل باید بیاید مردم را به هم نزدیک کند اگر این مقدمه عرضم روشن شد حالا بیائید در مرحله اسلام.

مسئله عقل درموضوع امام عصرآمده. خودبخود به معنی آماده شدن مردم هم به موجب روایات در زمان امام عصر و قبل ازظهورامام عصر آماده می شود نتیجه 100% دیگر مثبت است حالا دیگر بیان مطلب که چطور یک حکومت بنام حکومت اما عصر تمام جهان را اداره کند. اول مسئله عقل.مردم چرا به هم نزدیک می شوند به اعتباررشد عقل هم نمود رشد عقلی بالاتر شد ملوک الطوایفی محکوم می شود وحکومت مرکزی و قدرت قانون قویتر.اخبار چه می گوید درباره مسئله ظهور امام عصر از نظر عقل یک روایت است از امام باقر(ع) است که در تمام کتب نوشته شده.

عن ابی جعفر(ع) اذاقام قائمنا وضع الله یده علی روس العباد وجمع بها عقولهم و کملت بهی احمالهم.

اما باقر می فرماید زمان ظهوراما عصر می رسد قبل ازظهوراین یکی ازمقدمات ظهوراست وضع الله یده علی رئس العباد نمی گوید وضع الله یده علی روس مسلمین یا مومنین می گوید وضع الله یده علی روس العباد دست رحمت حق بالای سرشرقیها،غربیها،اروپائیها،آمریکائیها،آسیایهامی آید.این دست رحمت حق چه می کند. می گوید فجمع بها عقلوهم با دست حضرت حق عقلهای مردم متمرکز می شود وکملت بهی احملاهم عقل مردم کامل می شود.قبل ازظهورامام عصر یکی از شرایط ظهور ترقی عقل مردم است. یعنی باید اینقدر سطح افکاربیاید بالا اینقدرمغزها باید ترقی کند که تمام روی کره زمین بتواند حکومت را بپذیرد وچون ازنظر روانشناسی اجتماعی اصل اساسی و پایه اصلی قدرت حکومتهای بزرگ دردنیا برمقیاس ومعیار صلاحیت عقلی مردم است پس شرط اول عقل است. اینرا اخبارما می گوید این جمله را خوب دقت کنید درروزگار های گذشته ملوک الطوایفی شکل هندوستان،هندوستان هریک منطقه یک ماهاراجه داشت.اوسلطنت می کرد او حکومت داشت منطقه اش چقدر بعضی ازمنطقه ها بزرگ، بعضی کوچک ماهاراجه،ماهاراجه،ماهاراجه همش ماهاراجه.این یعنی حکومت ملوک الطوایفی.حالا الان چطور شده که 400 میلیون زیر بار یک حکومت است. سطح می آید بالا هرچه سطح فکربالاتر بیاد ملوک الطوایفی محکوم می شود واصول دموکراسی به قول امروز که عالیترین حکومت شناخته شده است دردنیای امروز مردم را اداره میکند پس شرط اول عقل. این درحدیث ماآمده یعنی یک کسی بخواهد یک بحث علمی کند آیا می شود دنیا را یک حکومت اداره کند جواب مردمون  هست، نه مثل بره اند. یک ذره که آمدند بالا خانواده یک ذره بالاترعشیره یک ذره بالاتر قبیله یک ذره بالاترایل یک مقداربالاترشهر یک مقداربالاتردوتاشهر،ملوک الطوایفی می آید بالا یهو می گویند 20 میلیون یک حکومت می آید بالا100میلیون یک حکومت می رود در آمریکا 200 میلیون یک حکومت

 می رود درهندوستان 400 میلیون یک حکومت می روددرچین کمونیست 800 میلیون یک حکومت. اگرعقلها بیاد بالا که معنی ملوک الطوایفی برود و یک قانون برسر همه سایه باندازد خب این چه مانعی دارد امروزدرکره زمین می کند 3میلیارد ونیم بشره.سه میلیارد و500میلیون.خب وقتی قدم به قدم آمد می آید معیار عقل امام باقرمی فرماید قبل از ظهور امام عصر عقلها باید بیاد بالا.خب حالا این عقل اما دومیش را باید خوب گوش کنید من گمان می کنم آنها ئیکه سوال کردند اگرتوجه بکنند دیگرمطلب روشن می شودگفتم 3 عامل سازنده است که 1- اقتصاد 2- فرهنگ3- خودبخود.گفتم خودبخود را می گویندنه معنی اش این است که علت ندارد، مزاج جامعه برای تحول آماده است بسته به آنکه رگ را بزند، زد، اگر به موقع زد آنا دگرگونی است.

مثالی که توکتابهامی نویسنده مال آبراهالینکلن است اما ما مثال داریم.قیام انبیا چرا گرفت اینراهیچ دقت کرده اید انبیای بزرگ هرکدامشان که آمدند درموقعی آمده اند که مزاج مردم برای تحول خودبخود آماده بود مثلا درمورد موسی می گوید یزبحون ابناکم ویستهیون نساکم و فی ذالکم بلائکم من ربکم عظیم. به اشد بدبختی آل اسرائیل دردست فراعنه زندگی می کردند.پسرها رامی کشتند دخترهارا باقی میگذاشتند ذلت،تیره روزی ،گرفتاری،محرومیت،بدبختی درحداعلا. یک وقت موسی آمد آیا منشا تحول موسی اقتصاد بود نه منشا تحول فرهنگ بوذد آن هم نه اینها مدت می خواهد پس تحول مصردرزمان موسی چراشد.همین بحث خودبخود آیا خودبخودی حساب بود. نه مزاج مردم آماده بود. موسی درست نشترزد خون پرید.ومطلب عملی شد.بیاید دردوره پیغمبر اسلام واقعااین پیشرفت بحت آوری که مسلمانان دردنیا کردند همش روی قدرت نظامی مسلمانان بود.مسلمانها درسربازی قوی باایمان فداکارازخودگذشته، ولی آقایان اصلاعددهایی که توکتابها نوشتند جوردرنمی آید.درجنگ یرموک درزمان عمرتمام مورخین می نویسندعدد سربازان امپراتوری روم 960 هزارنفر بود یعنی یک میلیون 40هزارکم.تمام عدد سربازهای مسلمانها 40 هزارنفر است.آقا مگه 40هزارتامی توانند 960هزارتا راشکست بدهند.ازنظر نظامی حالا هرچی هم خوب باشندغیرازنظامی امروزه. امروز یک بمب اتم ممکن خوردکند اما جنگ آن روزقمه بود قداره بود نیزه بود زره بود کلاه خود،نمی شد جنگ تن به تن. پس چرا موفق شدند براساس جامعه شناسی همین تحول خودبخود. یه مرتبه ملت روم درشکم اسلام هضم شد.چرا هضم شد؟خودبخود.چراخودبخود؟ روم عصبانی بود ازحکومت خودش راه نجات می خواست مسمانها آمدند خودبخود این تحولات دست داد.حالا هرچی خوب بگم براتون غیرازاینکه این حمله تاریخی را بگم که بفهمید مطلب چی بود.درکتابهی تاریخ می نویسند مسلمانها بارومیها دراین جنگ یرموک جنگیدند اما روزاول افتضاح ،دوم، سوم، ماه دوم اما بد. بد جنگ کردند .یک روزآقای ماهان فرمانده کل قوای روم تمام فرماندهان وافسران قسمتها رادریک سراپرده بزرگ جمع کرد همه آمدند.ماهان شروع کرد قدم زدن گفت آبروی روم را بردید حیثیت مارادرهم شکستید این چه جنگ است این چه رسوایی است یک عدد کم مسلمانها برعدد زیاد شما غلبه می کنند چراچرااینقدر بدبختید آقا همین طورکه حرف میزددم دریک پیش خدمت بودش پیش خدمت وزارت جنگ.این ازدرخیمه آمد توگفت قربان عرض دارم بروبیرون چی می خواهی بگی پیش خدمت؟ بروبیرون. گفت راجع به همین مطلب عرضی دارم.بیرون نمی رم راجع به کدوم مطلب راجع به همین شکست.گفت چی می خوای بگی. آقا پیش خدمت گفت آقای فرمانده کل قوا قطعا جزما مسلما امپراتوری روم باید شکست بخورد.وبایدمسلمانها غلبه بکنندگفت چرا گفت برای اینکه نارشائی ناراحتی دراعماق جان تمام مردم راه پیدا کرده گفت به چه دلیل گفت خودم پیش خدمت تاریخه گفت خودم گفت چطور خودت گفت من پیش خدمت وزارت جنگ نبودم من زن داشتم یک بچه دوازده ساله داشتم صدتاگوسفند داشتم باآنگوسفندها زندگی می کردم.یک روزی بچه من گوسفند هارانزدیک خونمون تومرتع برده بود زن من هم آنجا تواطاقش بود ناظر بود یکی ازافرادی که الان زیراین چادرایستاده باسربازانش اومد بره، گوسفند ای مرا دید دستور داد گفت برید پنجتاشوبزارید برای صاحبش بقیه بگیرید بیائید تا رفتن گوسفندای مرا بگیرند بچه دوازده ساله من جیغ زد دادزد گریه کردچرامی بریدبرای چه می بریدگفت سر بچه را بریدیند سربچه منوبریدند.زن من دید بچه اش کشتن دوید مویه کنان وموی کنان عربده زنان وای بچم گفت زن مراهم باهاش عمل منافی عفت کردند تمام گوسفندان را هم بردند.من به خاک سیاه نشستم اومدم این شغل را گرفتم این مملکت نمی شه بمونه باید درمقابل مسلمانها شکست بخورند آقا تا این حرفو زد ماهان فرمانده کل قوا گفت کدوم افسرمعرفی کن. گفت نه معرفی نمی کم اونوکاریش نمی کنید مرا به عنوان مفتری تعقیب می کنید یه بلای تازه ای به سر من می آرید.اینوگفت وزد به گریه وخارج شد.ماهان گفت این چه وضعی است با عصبانیت خیمه را ترک کردورفت. نصف شب همان افسرتحریک کردسرپیش خدمت رابریدند صبح آمدند به ماهان گفتند پیش خدمت کشته شد برای اینکه مبادا سری را فاش کند.بعدهم خودرومیها شکست خورند رفتنداز بین. نمی شود بماند تحول خودبخود ودگرگونی خودبخود که جامعه شناسان می گویند غیراز تحول اقتصادی است وغیرازتحول فرهنگی است.فهمید ید اگرمزاج جامعه برای دگرگونی آماده باشد با تحول خودبخود تمام مردم آن تحول رااستقبال می کنند.حرف ما درباره امام عصراین است.شرایط تحول خودبخود دردنیا پیدا می شود. مزاج مردم برای پذیرش حکومت امام عصرآماده می گردد به تمام معنی الکلمه حالا خواهید گفت چه تحول خودبخودی.ببینید نمونه چیه دراخبار. مثلا درروایات عددکشتارهای قبل از قیام اما عصررا می گوید این کشتارهای زیاد مال قبل ازحکومت امام عصر است می فرماید لا یکون هذالامن قیام امام عصر نمی شود ولی زمان نمی آید حتی یذهب الثلثان الناس تاوقتی دوثلث بشر کشته شوند.سه میلیارد،دومیلیارد کشته شوند.سه میلیارد وششصدمیلیون،دو میلیاردوچهارصد میلیون نفر باید قبل از ظهورحضرت کشته شوند.

بعد حتی راوی عرض می کند اذذهب قلت اذا ذهب ثلثان من فمن یبقی وقتی دو ثلث بشر برود دیگر کی می ماند  قال امات الرون عن تکونوا فی الثلث باقی آن امام به صحابی اش گفت شما دلتان نمی خواهد جزء ثلث باقیمانده باشید .

نه من نمی توانم تصورکنم آنروزی راکه دوثلث بشربره.نه شما می توانید تصورکنید.محال،من که محال.بشری که دوثلثش رفته ویک ثلثش باقیمانده این چه حالی دارد.عصبانی است ناراحت لعنت نفرین.اصلا نمی فهمم من که نمیتونم فکر کنم دو ثلث بشربمیره اولا آنروزی که امام صادق می فرمود دوثلث بشر بره دوره قمه و قداره بود با قمه و قداره که نمی شود دوثلث بشررا کشت.تا شروع کنند به کشتن نسلهای بعد بزرگ می شوند.خلاء را پرمی کنند اصلا نمی شود.این دوثلث بشررا حالا می توانیم بفهمیم.یعنی الان موشکهای قاره پیمای شوروی با کلاهک اتمی سه پیکانه و پنج پیکانه سراسرآمریکا راهدفگیری کرده.حاضرروی سکوهاست.4تاش مال کالیفرنیاست 3تاش مال واشنگتن 2تاش مال نیویورک 5تاش مال نیوجرسی.همه هدف گرفته با زاویه های معین حاضر.درآمریکا هم روی سکوها موشکها با کلاهکهای اتمی سراسراتحاد جماهیرشوروی را هدف گرفته حاضربرراه.چین کمونیست هم که به نام شخص ثالث وارد شده آنهم برای هردو هدف گرفته حاضر.خدا نکند جنگی بشود.همین قدرفرمانده امضا کرد که کلیک بشود موشکها کلیدها تق تق تق یا الله رفت آقا اونا ازاون ور اینا ازاینوراونا ازاون اون از اینور. هشت صبح شلیک آغاز شد ساعت 11 دوثلث بشر خاکستر شد حالا می فهمیم یعنی چه.8صبح فرمان ،ساعت 11 ،12 دو ثلث بشررفته.اخبار چی؟وای وای از اون اخباری که می رسدبرای باقیمانده ها.تمام فرانسه رفت.تمام انگلستان رفت.تمام سوئدرفت.تمام نروژرفت تمام دانمارک رفت تمام آلمان رفت .نمی دونیم چه خبره.اصلا نمی شه فهمید کی باقی می مونه یک ثلث.این یک ثلث چه حالی دارند.این یک ثلث مزاجی دارند که جامعه شناسی می گه تحول خودبخود.این اونه.

همه عصبانی شده تمام ناراحت ازچی ازتکنیک ازصنعت ازموشک ازاتم ازهیدروژن.نفرین برموشک نفرین براتم.جان بشر را گرفت.ریشه بشرراکند.منشاءتمام بدبختی شد.آقا این مردم به جان آمده ازدست تکنیک مادی براثرفشارشدید درآن جنگی که امام می گوید دوثلث بشر می ره.یک مرتبه تمام دلها می رود به ماوراء طبیعت و به خدا همه می گن ای خدا آیا یک نجات دهنده نیست؟آیا یکی نیست بلارابردبدبختی را ببرد.آدمکشی را ببرد.جنایت را ببرد.ای الله فرجی کن.همه کارد به استخوان رسیده مزاج دنیا آماده است برای چی؟ برای یک انقلاب ایمانی وبرای قبول یک حکومت آسمانی .یک مرتبه درآن موقعی که مزاج دنیا آماده است روایت می گه منادی حق ندامی دهد تمام مردم می شنوند می گوید الایا اهل العالم قد ظهرمهدی آل محمد ولاتخالفوعن فتضللومی گوید مردم، رهبرالهی پیشوای آسمانی نجات دهنده بشرنابود کننده بیدادگری و ستم ظهور می کند. مردم بیاید ازاوامرش اطاعت کنید مبادا سرپیچی کنید که گمراه می شویدآقا همه می ریزند به استقبال .کارد به استخوان رسیده جان به لب آمده.انقلاب خودبخود باید دردنیا پیدا شود.انقلاب خودبخود یعنی مزاج مردم برای پذیرش یک امرالهی وروحانی آماده می شود.اونوقت ببین چه قدرخام می گه اونیکه می گه آقا درمقابل سلاحهای نیرومند شمشیرامام عصرچه می کند دوتاجواب سه تا جواب.اولا شمشیرسنبل است.الان ما شیروخورشید داریم شمشیر بدست.که چی عهد و دوره شمشیر گذشته.شمشیر چیه شمشیر سنبل.دوم اگر قضیه قضیه خرق عادت باشد.ششمشیرمتکی به اراده حق تمام قدرتها را به یک اشاره خاموش می کند.این دوتا .سوم آقا تمام صاحبان سلاح  پناه می برند به امام عصرشما نشنیدید که گاهی توجنگها فرمانده نظامی با همه اسلحه تسلیم شده.همه دنیاکه بیچاره شدند یک بوی روحانی بشنوند می روند.اشک می ریزند.این قضیه را گفتم در یک منبراینجا هم جاش بگم.مرحوم آیت الله مرحوم آقا سید محمد تقی خوانساری رضوان الله علیه درقم بود.قم گرفتاربی بارانی شد آقا بالاخره تصمیم گرفتند بروند مصلی.اینها که می گم یکی ازتجار محترم قم که خیلی هم مردمورداعتمادی بود مرد وچیز فهم،تمامشوگفت،گفت آقا حاضرشید گفت من میام بریم برای صلاه استسبار گفت به مردم خبر داند با تمام اون چیزی که اسلام گفته پا برهنه بچه ها ازمادرجدا کنند بره را ازگوسفند جدا کنند گریه شیون همهمه حرکت کردند گفت اینها می رفتند رودخانه هم خشک،یه عده هم تورودخونه می رفتند.یه عده جوان خام هم متلک می گفتند می گفت تورودخونه نرو سیل می بردت.اما اینها اعتنا نکردند،رفتند. درموقع جنگ بود پایگاه نظامی های آمریکائیها درخاک فرج  بود. به محض اینکه سیل جمعیت آمد خیال کردند می خواهند به پایگاه حمله کنند تما مسلسلها سوارشدند که بکوبند مردم خلاصه به رئیس شهربانی گفتند رفت گفت آقا مردم می خواند برای دعا برند به شما کاری ندارند.اینجا بیابون آقا خلاصه آمدنداونها نگاه کردند همه پشت مسلسل مرحوم حاج آقا محمدتقی آمد دعا خوند مردم نماز،گریه چه کردند نمی دانم خلاصه به فاصله کمی باران آمد عجیب اینوکارندارم وقتی باران آمد آمریکائیها تکان خوردند به وسیله رئیس شهربانی ازمرحوم حاجآاقا محمد تقی وقت گرفتندامرا، فرماندهان بزرگ آمدند مثل اینکه توکلیسا در مقابل محراب زانو می زنند آمدن آقای محمد تقی زانو زدند گریه کردند التماس کردند دستها روآوردند هی حرکت دادند مترجم گفت اینا میگن آقا تومسیح زمانی تومستجاب الدعوه توکه دعا کردی باران آمد دعا کن جنگ تموم بشه ما پیش زن و بچمون بریم ما به جان آمدیم اینو برای چی دارم می گم می گن سربازدر قربت مونده که هنوز صدمه ای هم ندیده تا یک جرقه ای روحانی می بیند می آد التماس می کنه دعا کن ما نجات پیدا کنیم می گویند امام می فرماید قبل ازظهورامام عصردوثلث بشرکشته می شود نه من می فهمم نه تو می فهمی اگردرکره زمین سه میلیارد وشش صد میلیون بشر باشه دریک روزدو میلیاردوچهارصد میلیون کشته بشن اون یه میلیاردودویست میلیون چه حالی دارند.چه دلی دارند.چه روحیه ای دارند.چه اشک وآهی دارند.چه آمادگی برای تحول دینی وروحانی وانقلاب معنوی دارند امام عصرآن زمان می آد شرایط حکومت با این بیانی که گفتم دیگه خیلی واضحه این بحث امشبمون.

بسمک العظیم الاعظم یا الله

پروردگارااسلام واسلامیون را قوت عنایت بفرما

مسلمین را درپناهت محافظت بفرما

به مرضا شفا عنایت بفرما

خیردنیاوآخرت مرحمت بفرما

سخنرانی آقای فلسفی در مورد شرایط حکومت امام زمان