به نام خدا

مدعیان دروغین

این روزها چیزی که شاهد هستیم و رسانه ها بیشتر بر روی آن بحث می کنند مشئله مدعیان دروغین است. دروغ همیشه راهی بود که شیطان از آن به عنوان بدل راه حقیقت برای فریفتن آدم وفرزندانش استفاده کرده و می کند و اول بار هم آدم(س) در بهشت وقتی قسم شیطان را در خاصیت عمر جاودانه میوه ممنوعه شنید و چون او سابقه ای از دروغ در ذهن خود نداشت فریب خورد و با خوردن از میوه ممنوعه به عالم خاکی هبوط کرد. شیطان برای فریفتن انسان از ساخت هیچگونه دروغ و بدلی ابا ندارد، از خدایان دروغین(بتها) تا پیامبران ، ادیان ، عرفانها و هزاران موضوع و مسئله دروغین. هر چیزی که در این عالم حقیقتی و وجودی داشته باشد و برای تکامل انسان مؤثر، شیطان به منظور جلوگیری از تکامل هر انسانی و رسیدن او به خدا از آن نهایت استفاده را می برد.

چیزی که این روزها بسیار شایع شده یکی مدعیان دروغین عرفان، اعم از عرفانهای غیر دینی، بی خدایی، سکولار ، جنسی و ... و دیگری مدعیان دروغین در زمینه مهدویت می باشد. این ادعاهای دروغین در طول تاریخ سابقه طولانی دارد که می توان زمینه اسلامی آنها را از همان ابتدای سالهای آغازین اسلام یافت. اما چیزی که باعث می شود ما اکنون به اینها توجه کنیم این است که بر خلاف تصور برخی حتی مذهبیون هر چه روزگار می گذرد ما به روز موعود و ظهور موعود نزدیک می شویم و این اعتقاد مختص ما شیعیان نیست و به همه جوامع بشری اختصاص دارد و همه آنها انتظار این روزگار را می کشند. در ادیان الهی اسلام، یهودیت و مسیحیت باتوجه به آثار به جا مانده از گذشته و با توجه به شرایط موجود نشانه های این وعده الهی نزدیک می نماید. از اینرو شیطان هم برای جلوگیری از تحقق وعده الهی و استقرار حکومت خداوند بر تمام زمین از سوی موعود امم و نیز پایان مهلت داده شده به او از سوی خداوند دست به کار شده و برای تأخیر در این موضوع با فریفتن مردم و کشاندن آنها و علائقشان که اکنون به سوی معنویت و خستگی از دنیای بی خدا و مادی صرف گرایش یافته ، به سوی موهومات و معنویت دروغین این مسائل را برای بشر امروز ایجاد کرده است.

بحث عرفانها و دینهای دروغین را می توانید در کتاب آفتاب و سایه ها نوشته محمد تقی فعالی مطالعه کنید. در این مطلب بحث ما حول مدعیان دروغین در زمینه مهدویت می باشد. ادعاهای دروغ در مبحث مهدویت راشاید بتوان در دو دسته کلی تقسیم بندی کرد. یکی مدعیان مهدویت و دیگری مدعیان ارتباط با امام زمان. تاریخچه مدعیان مهدویت را می توان به دوران پس از حادثه عاشورا بازگشت داد، جایی که مردم به خصوص شیعیان پس از حادثه کربلا و خفقان شدید جامعه و با توجه به انزوای حضرت سجاد(ع) به یاد گفتار پیامبر(ص) در مورد مهدی امت افتادند و زمان رابرای ظهور و مبارزه ی او مناسب دیدند. تحت چنان شرایطی اندیشه مهدویت محمد حنفیه فرزند حضرت علی(ع) توسط مختار ثقفی تبلیغ گردید و عده ای از جامعه شیعه را به سوی خود کشید. ادعای مهدویت ویژه شیعه نبود و در میان اهل سنت هم بودند کسانی که خود را مهدی می نامیدند و با قیامهایی بر علیه دستگاههای حاکمه زمان خود عده ای را جمع کرده و گاهی هم به موفقیتهایی دست می یافتتد.

 اما مسئله مدعیان دروغین ارتباط با امام زمان(ارواحنا لتراب مقدمه الفدا) را باید مختص دروان غیبت کبرا دانست که با قطع ارتباط مستقیم امام معصوم با مردم و شیعیان عده ای با اهداف مختلف وارد این وادی و فریب مردم شدند. امروزه شاید بازار این مدعیان داغتر از گذشته باشد آنهم در شرایطی که سطح سواد مردم نسبت به گذشته بیشتر شده و دسترسی به کتاب ، منابع و اطلاعات بسیار راحتتر از گذشته است. و این جای تعجب دارد و به نظر من دانشمندان جامعه شناسان و روانشناسان و شاید صاحب نظران در برخی دیگر رشته ها باید این موضوع را به طور جدی مورد بحث قرار دهند، که علت گرایش مردم به این ادعاهای دروغین چیست و چرا مردم دنبال این مدعیان دروغین مهدویت، عرفان و ارتباط با خدا حرکت می کنند. این امر باعث می شود که از آنطرف عده ای به طور کلی منکر تمام این واقعیات شوند و با تبلیغ در این زمینه از این سو به حقیقت حمله ور شوند. آنان نیز با دروغ خواندن هر گونه عرفان، یا مهدی و حتی برخی با تبلیغ وجود خدا و آخرت و بهشت و جهنم او به ترویج لاابالی گری ، اباحه گری و مبارزه با دین می پردازند. این دو شق هردو ، دو روی یک سکه اند که به انزوای دین و حقیقت و شاید شکست حق و حقیقت در برابر باطل و کذب می اندیشند.